Autor: Dosia.

Leczenie dziecka

Lekarz prowadzący to psychiatra – wizyty mniej więcej raz w miesiącu, chyba że lekarz uzna, że można rzadziej.

W zasadzie to psychiatra powinien kierować dziecko na badania, do kolejnych specjalistów i na terapie, i do niego z powrotem wszystkie te wyniki powinny trafiać, żeby miał pełen obraz sytuacji.

Badania potrzebne do diagnozy:

• Wywiad lekarza z rodzicami dziecka na temat ciąży, porodu i okresu noworodkowego, niepokojących objawów;
• Rozmowy o problemach bieżących dziecka z rodzicami i dzieckiem oraz obserwacje dziecka przeprowadzane regularnie przez psychiatrę lub psychologa;
• Badanie EEG;
• Konsultacja u neurologa;
• Testy u psychologa (głównie neuropsychologiczne, badające koncentrację uwagi);
• Badania krwi (głównie chodzi o wykluczenie innych chorób, np tarczycy);
• Wykluczenie innych chorób (np alergia, choroby tarczycy);
• Ankiety dla obojga rodziców i dla placówki oświatowej (przedszkole lub szkoła) – dwukrotnie – raz na początku diagnozy, drugi raz po pół roku. Jest kilka rodzajów ankiet: na ADHD, na zaburzenia całościowe, na zaburzenia zachowania itp.;

Badania potrzebne w razie decyzji o leczeniu farmakologicznym:

• Badanie kardiologiczne (nie wiem, jak często, moje dziecko miało tylko na początku i po roku);
• Standardowe wyniki analiz krwi, moczu, kału – co najmniej raz na pół roku;
• Dane do siatki centylowej – waga, wzrost, obwód głowy (pielęgniarka szkolna lub u naszego pediatry) – co najmniej raz na pół roku;

Leczenie ADHD i ZA. Metod jest wiele, zazwyczaj stosuje się kilka równocześnie – oczywiście rodzice z lekarzem decydują, które zastosować:

• Terapia behawioralno-poznawcza – powinna być prowadzona cały czas, przez rodziców i szkołę. Zasady tej terapii rodzice mogą poznać na warsztatach, obozach terapeutycznych, szkole dla rodziców dzieci nadpobudliwych oraz oczywiście na forum ADHD.ORG.PL;
• Trening Umiejętności Społecznych (dla dzieci z ZA, autyzmem)
• Psychoterapia – prowadzi psycholog raz na dwa tygodnie (bywa częstsza lub rzadsza, w zależności od potrzeb);
• Terapia pedagogiczna – prowadzi pedagog raz w tygodniu;
• Terapia integracji sensorycznej (SI) – głównie dla dzieci z nadwrażliwościami dotykowymi, zapachowymi i smakowymi;
• Terapia Tomatisa – głównie dla dzieci z nadwrażliwościami słuchowymi;
• Terapia logopedyczna – prowadzi logopeda lub neurologopeda;
• Obozy terapeutyczne dla samych dzieci lub dla dzieci z rodzicami;
• Warsztaty terapeutyczne dla dzieci z rodzicami;
• Świetlice terapeutyczne dla dzieci;
• Leki, głównie poprawiające koncentrację uwagi – działają krótko, ale umożliwiają dziecku skuteczną naukę i skuteczniejsze prowadzenie wszelkich terapii;
• Dieta – próby z wykluczaniem mleka czy cukru, unikanie żywności zawierającej barwniki, polepszacze, konserwanty;
• Terapia EEG Biofeedback – skuteczność długofalowa nie jest potwierdzona, a jakikolwiek efekt może być widoczny dopiero po kilkudziesięciu sesjach terapeutycznych. Można się starać o biofeedback w poradniach PPP i w niektórych szkołach. Przed terapią konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniego badania EEG;
• Suplementy – np Eye-Q (tran+olej wiesiołka) i Bilobil;

Przygotowywanie dziecka do realizacji obowiązku szkolnego

Niezależnie od leczenia u psychiatry należy regularnie, co 3 lata, przeprowadzać z dzieckiem badania w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej (PPP). Wynik tych badań uzyskuje się w postaci Opinii lub Orzeczenia, które zawiera szczegółowe zalecenia do pracy z dzieckiem dla rodzica i szkoły (czy przedszkola). Jest to dokument, który musi być respektowany przez szkołę.

Można iść tam bezpłatnie, bez żadnego skierowania. W PPP można poprosić również o konsultację z psychologiem, wczesne wspomaganie, prowadzone są też często zajęcia terapeutyczne – jest to placówka oświatowa, niezależna od służby zdrowia.

Leczenie rodzica

W prawidłowym leczeniu dziecka najważniejszą osobą jest rodzic, od którego zależy najwięcej – bo to on szuka odpowiednich specjalistów i terapii, a nawet jest głównym terapeutą swojego dziecka. Jednak rodzic dziecka z ADHD czy autystycznego zwykle musi sprostać niezrozumieniu ze strony społeczeństwa i szkoły. Bardzo często więc nabawia się fobii szkolnej, czasami nawet fobii społecznej oraz depresji. W takiej sytuacji równocześnie, rodzic musi się systematycznie zająć również swoimi problemami, szukając pomocy u psychiatry i psychologa, biorąc odpowiednie leki czy przechodząc psychoterapię. Ważne jest również znalezienie dla siebie grupy wsparcia, czyli systematyczne, zorganizowane spotkania z ludźmi mającymi podobne problemy.