ADHD najczęściej zadawane pytania

Jakie są objawy ADHD?

Charakterystycznymi objawami adhd są zaburzenia koncentracji, impulsywność i nadruchliwość.
Jednak dla postawienia prawidłowego rozpoznania wymagane jest, aby objawy występowały przed 7 rokiem życia oraz muszą występować w co najmniej dwóch środowiskach (np. szkoła-dom).
Nie można rozpoznać adhd u dziecka, które w domu jest oazą spokoju, a w szkole wulkanem energii. Podobnie dziecko, które w szkole jest powolne, spokojne, obowiązkowe, a w domu przyprawia rodziców i sąsiadów o siwiznę, również raczej adhd nie ma.

Ważne:
ADHD nie jest równoznaczne z agresją !
ADHD nie może być usprawiedliwieniem dla agresji !

Powstaną polskie standardy postępowania z dziećmi z ADHD

Polskie Towarzystwo Psychiatryczne powołało komisję, która opracuje polskie standardy postępowania z dziećmi z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Zapewni to lepszą opiekę i leczenie tych dzieci - poinformowali lekarze na środowej konferencji prasowej w Warszawie.

"Zadaniem nowo powołanej komisji jest przygotowanie polskiej wersji europejskich standardów postępowania z dziećmi z ADHD" - powiedział dr hab Tomasz Wolańczyk z warszawskiej Akademii Medycznej.

Jak tłumaczył Wolańczyk, europejskie standardy każą przygotować także nauczycieli i rodziców do opieki nad dzieckiem nadpobudliwym i do radzenia sobie z problemami towarzyszącymi całej sytuacji.

Standardy pomagają też tak zmienić otoczenie dziecka z ADHD, aby lepiej ono w nim funkcjonowało. "Dziecko z ADHD może być dobrym uczniem, jeśli stworzy mu się ku temu warunki, wiedząc o jego niepełnosprawności" - tłumaczył Wolańczyk. Można np. tak zorganizować lekcję, by dziecko trudno skupiające uwagę, łatwiej przyswajało wiedzę.

Standardy obejmują też zasady psychoterapii dziecka z problemami wynikającymi z nadpobudliwości.

W książce "Attention Deficit Disorder in Adults", autorka, Lynn Weiss, przedstawia trzy zasadnicze typy tego -- jak to określa -- stylu myślenia. Jak przy wszystkich tego rodzaju podziałach, granice nie są ostre, wiele osób to mieszanka poszczególnych typów.Warto jednak się im przyjrzeć.

Słowo system pochodzi od greckiego systema i oznacza złożoną rzecz. Definicja systemu mówi, że jest to uporządkowana kompozycja elementów, która tworzy wspólną całość. Zdanie pochodzące od Arystotelesa „... całość nie jest tym samym, co suma jej części..." jest zdaniem, które stanowi podstawę myślenia systemowego.

Rodzina ludzka jest jednym z systemów zanurzonym w większych, takich na przykład jak naród, lokalna społeczność, grupa towarzyska. Każdy z członków rodziny z kolei styka się z innymi systemami (w szkole, pracy, wśród przyjaciół)

W terapii rodzin zastosowanie terminu „system" jest identyczne jak w cybernetyce. Zasadniczymi elementami cybernetycznego systemu są tzw. Pętle sprzężenia zwrotnego, które stanowią elementarny model cyrkularności zwanej przyczynowością „kolistą", w podejściu systemowym do rodziny przyczynowość kolista zastępuje dotychczas stosowane myśleniu przyczynowo-skutkowe. Wszystko jest ze sobą powiązane i nawzajem na siebie wpływa. Na tym polega innowacyjność a jednocześnie wysoka skuteczność takiego podejścia.

Był sobie chłopiec…
Urodził się jako czwarty z sześciorga. Był dzieckiem bystrym, radosnym, otwartym, skłonnym do żartów i psot, które bawiły całe otoczenie, ogromnie wrażliwym, można powiedzieć nadwrażliwym na przejawy niesprawiedliwego nieżyczliwego traktowania, a nade wszystko ruchliwym.
Przy tym wszystkim był dzieckiem szczęśliwym i nikt nie przypuszczałby, że jego szczęśliwe dzieciństwo skończy się tak szybko. Ale zatrzymajmy się jeszcze w czasie, gdy chłopiec jest jeszcze mały i szczęśliwy.